دست هـایـم را محڪم تر از هـمـیشہ
حصـار مے کنم بـر اندامت
خــودم را چـنـان در آغـوشـت رها مے ڪنم
ڪہ گــــویـے
آن روز ڪہ خـدا مـا را از بـهـشت رانـد . . .
نقشـہ اش این بود ہ میان جهنم و زمین
آغـوش تـو رویــایے تـر از هـر بـهـشتــے
سهـم دسـت هـــایـم شــود
نظرات شما عزیزان:
سه شنبه 9 / 7 / 1391برچسب:, |