آموخته ام که

همیشه

بی مخاطب بنویسم

بی دلدار

عشق بورزم .

ومعشوقی خیالی

داشته باشم .

اینجا

همه چیز

بده وبستان

وشرطی ست .

همه چیز.....

همه چیز......

حتی دوست داشتن.

زندگی به شرط تولد ست

ومرگ هم به شرط زندگی .

وزندگی

به شرط چاقو

مانند هندوانه .

حالا کال

یا رسیده وقرمز

بستگی به شانس دارد.

طعمش که جای خود دارد.

همه چیز شرطیست

میترسم از دلم بگویم

ودوباره از اول

ناگهان

همه شرطها بیاید سراغم .

یک نه میگویم

نه ماه  هم

بظاهر اسوده هستم.

زندگیست دیگر

آدم هستیم .

البته به اعتباری

اگر ها نباشد ،

میشود زنده هم  نبود .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: