شتاب مكن
كه ابر بر خانهات ببارد
و عشق
در تكهای نان گم شود
هرگز نتوان
آدمی را به خانه آورد
آدمی در سقوط كلمات
سقوط میكند
و هنگامی كه از زمین برخیزد
كلمات نارس را
به عابران تعارف میكند
آدمی را توانایی
عشق نیست
در عشق میشكند و میمیرد
نظرات شما عزیزان:
شنبه 17 / 7 / 1390برچسب:, |