تیره بود شب گذشته ...

چون هرشب ...

من و چشمان خسته و خیال آشفته ای

که گم گشته ایست میان این باور ...

کیم من که اینگونه ...

اسیر هزاران باور ....ل

حظه ها می رود بیتاب و بیتاب ....

چشم ماه خیره به چشمان بی خواب ...

درد و درد و درد ...

تصورات من و من ...

بریده بریده هایی که شده ...

قصه هرشب ...

با خودم بودم انگار :

این را بدان که شعر هست ...

خیال هست ...

اما کسی مرا نخواهد کرد باور....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: