گفتی
از آنچه که
در دل داشتی .
آرام
متین
اما بنیان کن .
قصه
دوست داشتنت
مثل تیغ
آخته ی عشق بود .
مثل آوار بهمن .
سپید و
با شکوه
اما کشنده .
اکنون
نفس نمیکشم
در زیر توده های برف ِ
احساس عمیق تو
یخ زدم .
وبین ماندن
ورفتن
معلق.
نظرات شما عزیزان:
جمعه 5 / 11 / 1390برچسب:, |