شب
كه ماه را
از جیب پیراهنم در بیاورم
صبح
كه آفتاب
از نوك انگشتانم بریزد روی چهره امروز
حتماً یادم باشد
آنهایی را كه
به سایه ام دروغ پاشیدند
ببخشم
به كسانی كه
تكه ای از روحم را كندند
بخندم
و به شادی آسمان
و شمایی كه الان
روبروی این شعر نشسته اید
بوسه بزنم
نظرات شما عزیزان: