ای آدمیان!
           

 افسوس که هرگز شاگردان خوبی نبودید برایم!
  

من به شما عشق آموختم. زندگی آموختم.

اما شما خیانت را یاد گرفتید! مرگ را باور کردید!

من به شما احساس دادم. اما شما دورش ریختید.

من به شما زیبایی دادم. لذت دادم.

اما شما زندگی تان را متعفن کردید.

من به شما بهشت دادم. شما دنیا را برگزیدید!

من به شما از روحم دادم. افسوس که هرگز نفهمیدید.

چگونه ممکن است فراموشم کرده باشید؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: