هیچ‌چیز به اندازه آدمی که باهوش است مرا هیجان‌زده نمی‌کند....

با آدم‌های باهوش لازم نیست بدیهیات را چک کنی....

لازم نیست همه‌چیز را توضیح بدهی...

می‌شود در سکوت هم‌عقیدگی کرد

نسبت به ماجرایی که روبرویمان دارد اتفاق می‌افتد...

با او می‌شود که روی پله‌ی اول نماند...

آدم‌های باهوش تو را خسته نمی‌کنند...

خودشان را نمی‌زنند به آن راه...

وقتی توی همین راهی هم که باید باشند، هستند،

عین خل‌و‌چل‌ها هیجان‌زده نمی‌شوند که دارند چیزی را می‌فهمند.

می‌فهمند که تو چی را می‌دانی, چی را نمی‌خواهی بدانی...

رسوایت نمی‌کنند وقتی طفره می‌روی...

طفره‌رفتن آدم را می‌فهمند.

از آن‌طرف وقتی نمی‌توانی چیزی را بگویی اما می‌خواهی بدانند،

سطرهای سفید را می‌خوانند با ذکاوت تمام.

آن‌قدر باهوش هستند که به آن‌چه می‌بینند اعتماد کنند...

گیرم مهر تایید نزنی در نهایت , که بعله درست فکر می‌کنی.

خودشان می‌فهمند و این کافی‌ست...

آدم‌های باهوش وقت آدم را نمی‌گیرند با کلیات...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: