خوشبختی ام را گم گرده ام

توی کوله پشتی دوران ۱۸ سالگی

لای کتابهای نخوانده دبیرستان

کنار باجه تلفنی که مهربانتر از هر همراه اول و آخری بود

و تمام کسانش در دسترس

و شاید پشت نگاه پر نیرنگ تو

که یادم نیست در کدام اصلی یا فرعی گمت کردم

اصلا چه فرقی میکند !!؟

بازی کسل کننده ایست خوشبختی

میخواهم از اینجا تا ...

تمام زندگیم را آدامس بجوم

و گاهی پوزخند

به هر آنچه که شما خوشبختی می نامیدش

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: